Kiedy pierwszy lekki bombowiec Bristol Blenheim Mk.I wszedł do służby w Królewskich Siłach Powietrznych w 114 eskadrze w Wyton w marcu 1937 roku, nie tylko zastąpił eskadry dwupłatowych bombowców Hawker Hind, ale także wskazał na przyszłość nowych, nowoczesnych sił powietrznych. Zdolny do poruszania się z prędkością dochodzącą do 100 mil na godzinę szybciej niż jego poprzednik, Blenheim był wówczas najlepszym lekkim/średnim bombowcem na świecie i miał być punktem odniesienia dla wszystkich przyszłych projektów samolotów, w tym tych, z którymi miał się wkrótce zmierzyć w walce.

W pierwszych miesiącach II wojny światowej załogi Blenheim miały na sobie duży ciężar operacji uderzeniowych na wrogie cele, zarówno z baz w Wielkiej Brytanii, jak i we Francji w ramach Zaawansowanych Sił Powietrznych i Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych. Stosunkowo lekko uzbrojony i ze stałym dodawaniem wyposażenia zwiększającym masę samolotów, Blenheim nie mógł się równać z nowoczesnymi myśliwcami Luftwaffe i pomimo bohaterskich działań wielu alianckich pilotów, RAF poniósł w tym okresie znaczne straty.